Back to reality

"Mijn volgende reisverslag zal ik vanuit Rio schrijven" Nou, ik dacht het dus niet..Ik ben nu namelijk gewoon weer, met mijn laptop, in mijn 'vertrouwde' bedje in Quito gekropen om jullie van nieuwe verhalen te voorzien.
Ik vraag me haast af of ik uberhaupt wel in Rio ben geweest: te mooi om waar te zijn, ik leefde haast in een ware fantasiewereld. Wat een geweldige stad!
Het valt me dan ook erg tegen om weer terug te keren in het standaard leventje wat ik hier, voor mijn vertrek, had.
Sinds mijn terugkomst (afgelopen maandag), ben ik nog geen 1 keer naar mijn projecten gegaan (oeps). Wél heb ik mijn spaanse les weer opgepikt én heb ik de weg naar de gratis cocktails tijdens ladiesnight gisteren goed weten te vinden. Wat oa verklaart waarom ik vanmorgen niet ben gaan werken: chuchaqui. Deze uitspraak heeft geen verdere uitleg nodig lijkt mij!

Het is alweer een week geleden dat ik naar Rio vertrok. De vlucht ging prima, ik vloog in de nacht, wat mij super chill leek zodat ik fijn kon slapen en niks van de vlucht zou merken. Not! Ik heb geen oog dichtgedaan, wat een ellende.
Zo duf als een konijn stond ik dus om 04uur 's ochtends op Braziliaanse bodem: Joepie!
JP kwam me ophalen met de auto en eenmaal thuis hebben we nog even geslapen voordat hij naar zijn werk moest.
Ondanks dat hij, heel lief, een 'Rio for partiers' boekje voor me had gekocht met alle must sees, een plattegrond van de omgeving rond zijn appartement had uitgeprint en wat 'réis' (de Braziliaanse munteenheid) voor me had achtergelaten, heb ik die dag NIKS gedaan. Ik was kapot en ik had niet echt de energie om op eigen houtje deze onbekende grote stad te gaan ontdekken. Dus verder dan de supermarkt aan de overkant kwam ik dag 1 niet.

Het eerste weekend in Rio stond in het teken van 'socializen'. Zaterdag zijn we gaan 'lunchen' (dit heeft gerust 3 à 4 uur geduurd) in Santa Teresa, een wijk in Rio waar de huizen hun authentieke stijl hebben behouden. Nouja, die middag hebben we dus niet echt meer iets kunnen doen aangezien het om 18u al donker is.
Die avond hebben we een drankje gedaan bij vrienden van zijn zus en haar man, waarna we naar een club in Rio zijn gegaan.
De volgende dag, zondag, stond er een bbq op het programma ter gelegenheid van de verjaardag van de dochter van zijn bedrijfspartner. Het was een typisch Braziliaans festijn, echt helemaal mijn ding: vetafdruipend vlees en liters bier. Hier heb ik ook hetallereerste kippenhart in mijn leven geprobeerd (ik dacht dat het een worstje was, zo smaakte het overigens ook). Het was een leuke middag tussen alle locals, de geur, de muziek, alles! Typisch gevalletje 'daar had je bij moeten zijn'.

Maandag stond een toeristendag op de planning: Botanische tuin, Christ Statue en zonsondergang bij Lagoa Rodrigo de Freitas (meest prachtige plek ever!!!)
Het wandelen door de botanische tuin was heerlijk, zo'n groot park met een diversiteit aan planten van heb ik jou daar en dat in het midden van de stad, je gelooft het niet..
Hierna meteen doorgegaan naar Christ Statue, een van de must sees van Rio, en dat was te merken ook. Toeristen all over, gatverdamme. Denk je even een typisch toeristen kiekje te schieten, zo van: 'kijk mij, ik was hier. Ja echt!' Lekker met je hoofd zo pal voor de atractie, je kent het wel... Sta je dan, tussen àl die 100 andere toeristen voor dat beeld geperst. Vreselijk!
Het uitzicht over Rio was trouwens wel echt fantastisch vanaf hier, wauw.
De zonsondergang bij el Lagoa was amazing en, samen met een cocktail, een geweldige afsluiter voor deze dag.

Dinsdag had ik een gratis beautydagje in Niteroi, de plaats waar de beautysalon zit waar JP samen met zijn zus mede-eigenaar van is. Hij deed de financien terwijl zijn zus en ik van haarbehandeling naar manicure gingen. Prinsessenleven! Niks voor mij, een uur zitten voor een lakje over je nagels? No thanks. Maar vooruit, voor een keertje wel prima!
We sloten de dag af bij Escadaria Selarón. Dit is een aantal trappen die Santa Teresa met de lager gelegen wijk Lapa verbinden. Deze trappen zijn door de Chileense kunstenaar Jorge Selarón bedekt met gekleurde tegels (Bron: wikipedia).
Lapa is dé plek voor alle artiesten, van muziek tot kunst. Het is de plek in Rio die opleeft in de nacht. Hier zijn we mijn laatste zaterdag ook uitgeweest voor een typische samba-avond, samen met zijn zus en haar man. Geweldig die sfeer!

Woensdag heb ik met een NLse organisatie enkele favelas bezocht. Samen met 19 bouwkunde studenten uit Eindhoven zijn we de hele dag op pad geweest en hebben we drie verschillende favelas bezocht.
De eerste is één van de meest recente 'gepacificeerde' favelas. We hebben een motortoer gedaan, waarbij we via alle smalle en stijle steegjes uitkwamen bij een immens uitzicht over de stad.
De bezoeken aan de volgende favelas waren voor mij erg verwarrend. Bij de tweede favela waren we getuige van een militaire inval. Stonden we dan, in een rijtje tegen de muur, aan te wachten tot de militairen (inclusief geweren natuurlijk) gepasseerd waren. Schijnbaar opzoek naar een of andere drugsboef..Om maar te voorkomen verdere eventuele opheffingen (zacht uitegdrukt) mee te maken zijn we maar naar de volgende favela vertrokken. Deze is niet gepacificeerd en schijnt een van de gevaarlijkste te zijn. Dat belooft wat, ik snapte niet meer zo goed wat ik nou eigenlijk aan het doen was. Ik had me toch opgegeven voor een rondleiding langs sociale projecten? In plaats daarvan kreeg ik gevaarlijke situaties met mitrailleurs voorgeschoteld...Goed, de laatste favela viel enigszins mee, we hebben een potje gevoetbald met de jongeren daar (ik keek toe en zorgde voor de foto's natuurlijk) en we sloten de avond af met, wederom, een typische bbq. Al met al, veilig thuisgekomen met veel nieuwe indrukken..

Mijn laatste dagen in Rio rustig aan gedaan. Ik heb met een meisje afgesproken die ik in mijn eerste week in Quito heb ontmoet. Erg leuk om elkaar weer te zien en vooral om te merken dat we nu wél met elkaar konden communiceren (ze zijn daar al net zo rampzalig in Engels als hier in Ecuador, ik denk dat dat overal hetzelfde is in Zuid-Amerika).

In het weekend ben ik naar de artisanale markt bij Ipanema beach gegaan en ik heb een grote overdekte markt bezocht, waar mensen uit het Noorden van Brazilie speciaal naartoe komen om hun specialiteiten te verkopen. Veel cultuur gesnoven dus!

Het was een geweldige tijd en als jullie de foto's zien geloven jullie meteen waarom het zo lastig is om weer terug te keren in de realiteit. Niet dat Ecuador nu in 1 keer niks meer voorstelt, het is niet te vergelijken.
Ik weet niet of ik deze week zo moeilijk doorkom omdat ik niet kan wachten om weer terug te zijn in NL, of juist omdat ik me besef dat het allemaal alweer voorbij is binnen 2 weken..Ik denk een combinatie van beide. Ik heb hier inmiddels mijn routine en mijn vaste ritueeltjes opgebouwd, die ik niet in NL kan hebben. Gewoon simpelweg door verschil in tijd, weer, omgeving, cultuur, etc..

Maar! Er rest mij nog 2 weken hier en daar ga ik vol van genieten. Hier in huis is het inmiddels meer dan gezellig: Lisa is hier naartoe verhuisd toen zij terug is gekomen uit Panama en Costa Rica. So nice!
Ook is er sinds deze week een andere Duiste jongen in het huis komen wonen, Alex. Geen eenzame ontbijtjes en kookmomenten meer voor mij dus. In plaats daarvan heb ik nu juist moeite mijn eten weg te werken tussen de lachbuien door. Lisa blijft me verrassen, wat een heerlijk mens!

Morgen is het 'Dag van het kind' hier in Ecuador. Ik zal naar het ziekenhuis gaan om hier te helpen met de organisatie. En deze keer ga ik echt, geen excuus, geen chuchaqui, nada!